نانو انسولین خوراکی با قدرت جذب و اثربخشی بیشت

محققان ایرانی، طی پژوهشی، با ساخت نسل جدیدی از نانوذرات انسولین و بررسی اثر آن روی سلول‌های سرطانی روده‌ی کوچک، گام مهمی در جهت حفاظت داروهای پپتیدی از اسید معده و آنزیم‌های روده، برداشتند.

عسل میرمحمدصادقی، فارغ‌التحصیل دکتری داروسازی دانشگاه لیدن هلند (Leiden – Holland)، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری‌نانو، دارورسانی موفق را، حفاظت داروها از اسید معده و آنزیم‌های روده، و جذب مناسب دارو از جدار سلولی روده بیان‌کرد و افزود: "محافظت از انسولین برای استفادۀ خوراکی و بررسی اثر آن بر روی سلول‌های سرطانی روده‌ی کوچک، انگیزه‌های اصلی انجام این پژوهش بودند".

محققان ایرانی، طی پژوهشی، با ساخت نسل جدیدی از نانوذرات انسولین و بررسی اثر آن روی سلول‌های سرطانی روده‌ی کوچک، گام مهمی در جهت حفاظت داروهای پپتیدی از اسید معده و آنزیم‌های روده، برداشتند.
عسل میرمحمدصادقی، فارغ‌التحصیل دکتری داروسازی دانشگاه لیدن هلند (Leiden – Holland)، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری‌نانو، دارورسانی موفق را، حفاظت داروها از اسید معده و آنزیم‌های روده، و جذب مناسب دارو از جدار سلولی روده بیان‌کرد و افزود: "محافظت از انسولین برای استفادۀ خوراکی و بررسی اثر آن بر روی سلول‌های سرطانی روده‌ی کوچک، انگیزه‌های اصلی انجام این پژوهش بودند".

دکتر میرمحمدصادقی، درباره نحوه ساخت نانوذرات انسولین گفت: "برای تهیه‌ی نانوذرات انسولین، از روش Polyelectrolyte Complexation (PEC) استفاده می‌گردد که روشی بسیار آسان و بی‌ضرر برای پروتئین است. در این روش، انسولین دارای بار منفی با پلیمر کیتوزان دارای بار مثبت و یا مشتقات آن، در pH مناسب، به طور مستقیم واکنش می‌دهند و نانوذرات تشکیل می‌شوند". 

در این پژوهش، پس از بررسی ویژگی‌های این نانوذرات، از قبیل قدرت انباشتگی، اندازه‌ی ذره‌ای، بار سطحی و آزمایش‌های رهش انسولین در pHهای مختلف، اثر این نانوذرات بر روی سلول‌های سرطانی روده، مورد بررسی قرار گرفته است. 

به گفته پژوهشگر این طرح، نانوذرات انسولینی، قابلیت استفاده از طریق قرص‌های خوراکی را دارند.

میرمحمدصادقی، مهمترین مشکلات تولید انبوه این نانوذرات را، عدم انجام آزمایش‌های تکمیلی سلولی، به دلیل تحریم‌های موجود، مشکلات دستگاهی، عدم وجود مواد مورد نیاز برای تولید آن در مقیاس انبوه دانست.

جزئیات این پژوهش که با راهنمایی پروفسور هانس جونگینگر (از دانشگاه لیدن هلند)، دکتر رفیعی تهرانی (عضو هیئت علمی دانشگاه تهران) و دکتر عوادی (مدیر بخش تحقیقات داروسازی حکیم) انجام شده، در مجلات European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics (جلد 70، صفحات 278 - 270، سال 2008) وInternational Journal of pharmaceutics (جلد 355، صفحات 306-299، سال 2008) منتشر گردیده است.